درس 8 – توضیحاتی در مورد حروف صدادار

متاسفانه سیستم آموزشی کشورهای فارسی زبان با این فرض که همه امکان تلفظ درست حروف را دارند هیچ  آموزشی در مورد تلفظ یا واگویی نمی دهد. به همین دلیل در هنگام یادگیری یک زبان جدید معمولا با اصطلاحات این بخش آشنایی درستی وجود ندارد از همین رو پیش از بررسی آواهای حروف صدادار باید نکات و تعریف هایی را یاد بگیرید تا توضیحات این بخش را بهتر متوجه شوید.

حروف صدادار کوتاه و بلند

واژه “خیابان” را در نظر بگیرید. در این واژه ما دو صدای ” آ ” داریم. حال این واژه را بلند بخوانید “خیابان” و صدای دو ” آ ” را با هم مقایسه کنید. آ اول کشیده تر از آ دوم خوانده می شود. این موضوع در مورد واژه ای مثل “باغبان” صادق است. اگر ” آ ” دوم را بیش از حد بکشید واژه تلفظی عجیب پیدا می کند.

میزان کشیدگی حروف صدادار یکی از مشخصه های آنهاست. اینکه یک حرف بلند چقدر بیشتر از یک حرف کوتاه کشیده می شود، واحد یا ترازوی مشخصی ندارد اما در طول زمان با آن آشنا خواهید شد. در فارسی معمولا طول کشیدن یک صدا با توجه به نوعش مشخص می شود. یعنی بعضی صداها همیشه بلند هستند (آ ای او) و برخی همیشه کوتاه هستند (کسره فتحه ضمه) در حالی که در بیشتر زبان های اروپایی به این صورت نیست. در این زبان ها هر صدا میتواند شکل کوتاه یا بلند داشته باشد. این موضوع برای فارسی زبان ها کمی ناآشناست و ممکن است در ابتدا پیچیده به نظر برسد. در طول این بخش در این مورد اطلاعات بیشتری به دست می آورید.

حروف صدادار در زبان های اروپایی

در زبان فارسی ما تقریبا بازه کاملی از حروف صدادار را با 6 حرف صدادار داریم. اما در بیشتر زبان های اروپایی ترکیب هایی از این صداها هم وجود دارد. حالت هایی که در آن از ترکیب دو صدا برای ساختن یک صدای جدید استفاده می شود. از طریق این ساختار می توان تعداد بسیار زیادی از آواهای صدادار را ساخت که صدایی جدید دارند. گاهی این آواها صداهایی بسیار نزدیک به حروف صدادار در فارسی دارند و تشخیص دادن آنها از هم کمی سخت است، برای یادگیری دقیق نحوه تلفظ و شناخت این حروف شما نیاز دارید به صورت همزمان مهارتهای شنیداری و گفتاری خود را تقویت کنید. سعی کنید در هنگام شنیدم حروف دقیق بیشتری به نحوه تلفظ آنها کنید و از دستورالعمل های موجود در درسهای بعد برای یادگیری بهتر این صداها استفاده کنید.