درس 18 – زمان حال ساده در زبان آلمانی

به درس 18 از مجموعه آموزش زبان آلمانی برای نوآموزان خوش آمدید. زمان یا به آلمانی Tempus به مجموعه از قواعد دستور زبانی گفته می شود که اطلاعاتی در مورد زمان اتفاق افتادن یک جمله به ما می دهد. در زبان های مختلف قواعد زمان ها با هم متفاوت است. برخی زبان ها مثل زبانهای شرق آسیا ساختار بسیار متفاوتی در مورد زمان ها دارند. خوشبختانه زبان آلمانی و زبان فارسی شباهت های زیادی در مورد ساختار دستورزبانی زمان ها با هم دارند. تفاوت های آنها بیشتر محدود به کاربرد هر زمان است.

زمان حال ساده

زمان حال ساده پرکاربردترین زمان در زبان آلمانی به شمار می رود. از این زمان در کاربردهای متفاوتی استفاده می شود. نکته بسیار مهم در یادگیری زمان حال ساده کاربرد درست این زمان است. توجه داشته باشید که زمان حال ساده در زبان آلمانی گاهی معادل زمان حال و گاهی معادل زمان حال استمراری در زبان فارسی می شود. پس از معادل سازی و ترجمه مستقیم خوداری کنید.

کاربردهای زمان حال ساده

کاربردهای اصلی زمان حال ساده عبارتند از (زمان حال ساده کاربردهای دیگری هم دارد که در قسمت های دیگر به آن اشاره می شود):

• یک واقعیت یا شرایطی خاص در حال

Das ist Felix (این فلیکس است)

• اتفاقی که یک بار، چند بار یا هرگز در زمان حال اتفاق می افتد

Jeden Dienstag geht er zum Fußballtraining. (او هر سه شنبه به تمرین فوتبال می رود)

• اتفاقی در آینده که از حالا برای آن برنامه ریزی شده باشد

Nächsten Sonntag hat seine Mannschaft ein wichtiges Spiel. (یکشنبه بعد تیم آنها یک بازی مهم دارد)

همانطور که می بینید در مورد اول ما در فارسی از زمان حال و در دو مورد بعد از زمان حال استمراری استفاده می کنیم. نکته جالب در زمان آلمانی در تشابه با فارسی استفاده وسیع از زمان حال برای اشاره به آینده است. در زبان فارسی نیز برای اشاره به آینده معمولا از زمان حال استمراری استفاده می شود. مثلا:

– آیا تو هم فردا با ما سفر می کنی؟

– بله من هم می آیم.

ساختار دستور زبان زمان حال ساده

در این بخش برای زمان حال ساده ساختار جدیدی نداریم. تمام قواعدی که تا اینجا در مورد صرف افعال یا ساخت جملات یاد گرفتید مربوط به زمان حال ساده بود. پس کمی جلوتر از درس اصلی به بیان تغییراتی که در به واسطه زمان در جمله ایجاد می شود می پردازیم.

در زبان فارسی و آلمانی برای ساختن زمان های جدید از دو روش استفاده می شود. اول ایجاد تغییر در فعل اصلی جمله و دوم استفاده از فعل کمکی.

همه ما در زبان فارسی با روش اول آشنایی کامل داریم. برای مثال میتوانیم به راحتی تشخیص دهیم که کدام یک از این جملات در چه زمانی گفته شده اند:

من سوار ماشین می شوم.

من سوار ماشین شدم.

در این مثال تنها به واسطه تغییر فعل اصلی زمان جمله تغییر می کند. قسمت معمولا مشکل برای فارسی زبانان استفاده درست از فعل کمکی است. در زبان فارسی از فعل کمکی تنها در زمان آینده استفاده میشود. فعل “خواهم” یک فعل کمکی است که با اضافه شدن به فعل اصلی زمان آینده را برای ما می سازد. به جمله زیر توجه کنید:

من سوار ماشین خواهم شد.

در این جمله خواهم هیچ معنایی ندارد و تنها برای ساختن زمان به جمله اضافه شده. در زبان آلمانی افعال کمکی کاربرد وسیع تری دارند که در جای خود در مورد آنها بیشتر صحبت خواهیم کرد.

در مورد زمان ها فعلا تا همین بخش کافیست. در بخش های بعد بیشتر در رابطه با جزئیات دستوری آنها صحبت می کنیم.

تمرین: برای این درس تمرینی نداریم!