چرا لهجه انگلیسی مردم بریتانیا با آمریکا متفاوت است؟

کمی که با زبان انگلیسی سر و کار داشته باشید حتما به تفاوت های بین لهجه های بریتانیایی و آمریکایی بر خورده اید. در این بخش قصد داریم به سوالات در ذهن شما در این باره پاسخ دهیم.

زبان انگلیسی انواع گوناگونی دارد: مانند انگلیسی استرالیایی، کانادایی، نیوزیلندی، بریتانیایی و همچنین انگلیسی آمریکایی. در میان تمام این گونه ها، انگلیسی بریتانیایی و انگلیسی آمریکایی جز معتبرترین ها محسوب می شوند. انگلیسی ها و آمریکایی ها به یک زبان صحبت می کنند اما این زبان طی قرن ها و به خاطر فاصله ی جغرافیایی و ورود اقوام مختلف به آمریکا دستخوش تغییرات بسیاری شده است. این تفاوت تنها در لهجه نیست. تفاوت‌های گوناگون دیگری نیز میان انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی وجود دارد که این دو زبان ظاهرا شبیه به هم را از هم متفاوت می سازد. آمریکا زمانی مستعمره ی بریتانیا بوده است. اما امروزه این دو کشور مشکلی با یکدیگر ندارند و با گذر زمان این دو لهجه بیشتر و بیشتر یکدیگر را می پذیرند.

چرا انگلیسی ها و آمریکایی ها تلفظ متفاوتی دارند؟

1 – ورود انگلیسی ها به آمریکا

وقتی انگلیسی ها اولین بار وارد سرزمین آمریکا شدند زبان کشور خود را وارد سرزمین جدید کردند. در آن زمان انگلیسی ها به زبان روتیک صحبت می کردند (زبان روتیک زبانی بود که در آن حرف ر مشدد تلفظ می شد). اما در همان زمان در بخش های جنوبی و ثروتمند بریتانیا اشراف زادگان و طبقات اجتماعی بالا چون می خواستند خود را با عوام متمایز کنند حرف ر را تلفظ نمی کردند و مثلا به جای تلفظ واژه ی win-terr از win-tuh استفاده می کردند. چون این افراد قشر فرهیخته ی جامعه محسوب می شدند کم کم افراد بیشتری از آنها تقلید کردند و زبان امروزی مردم بریتانیا که به آن انگلیسی معیار می گویند به وجود آمد. برای همین است که در بخش های شمالی یا شرقی لندن همچنان برخی مردم حرف ر را تلفظ می کنند.

2 – تاثیر زبان فرانسوی بر انگلیسی بریتانیایی

انگلستان در طول تاریخ بسیار تحت تاثیرفرانسه بوده است. اولین تاثیر در قرن 11ام که شاه ویلیام به انگلیس حمله می کند و زبان فرانسه را زبان رسمی آنجا می کند. این موضوع دوام نداشت اما تاثیراتش را می توان در انگلیسی میانه به وضوح مشاهده کرد. دومین تاثیر در سال 1700 بود که مردم انگلستان جامعه و فرهنگ فرانسه را نماد شکوفایی علم و فرهنگ برتر یافتند و بیشتر و بیشتر واژه هایی از زبان فرانسوی وارد کردند. به دلیل فاصله ی جغرافیایی با آمریکا، کشور آمریکا از این تاثیرات مصون ماند و خیلی از واژه ها و تلفظ های فرانسوی وارد انگلیسی آمریکایی نشد.

3 – استقلال آمریکا و نوآ وبستر

یکی از دلایل این سوال فردی به نام نوآ وبستر Noah Webster است. وبستر شخصی بود که اعتقاد داشت آمریکا به عنوان کشوری مستقل و آزاد باید استقلال فرهنگی و زبانی داشته باشد. او اولین دستور زبان و املای آمریکایی، کتاب های درسی و اولین فرهنگ لغت آمریکایی را در سال 1828 نوشت. او همچنین از طرفدارن دوآتشه ی اصلاح املا و هجی کلمات بود و معتقد بود واژه ها باید همانطور که خوانده می شوند نوشته شوند.

4 – تفاوت فرهنگی آمریکا و انگلیس

فرهنگ متفاوت دو کشور دلیل دیگر این سوال می باشد. آمریکایی ها دوست دارند غیررسمی تر و محاوره ای تر صحبت کنند و خود را مردمی آسان گیر و راحت می دانند. برای همین شکل بسیاری از واژه ها را آسان تر کرده و معادل های غیر رسمی یک سری واژه ها را وارد زبان کرده و معادل های رسمی را استفاده نکردند.آمریکایی ها بسیاری از واژه ها یا حروف اضافه را کلا حذف می کنند. این در حالی است که انگلیسی ها جملات را کامل و دستوری ادا می کنند.

5 – غرور ملی

غرور ملی و منطقه ای و تغییر عقیده درباره ی اینکه گویش “درست” کدام است باعث شده تا هر کشوری که به زبان انگلیسی صحبت کرده تلفظ خاص خود را به این زبان ببخشد و به نوعی آن را بومی سازی کند. برای مثال استرالیا، نیوزلند، هندوستان و خیلی کشورهای دیگر اگرچه به این زبان حرف می زنند اما به گویش خود صحبت می کنند تا خود را متمایز و هویت ملی خود را حفظ کرده باشند.

 

تفاوت های لهجه ی آمریکایی با بریتانیایی

 تلفظ واژگان

اولین و مهم ترین تفاوت این دو لهجه نحوه تلفظ برخی حروف صدادار است. حروف بی صدا تا حدود بسیاری در بریتانیایی و آمریکایی شبیه هم هستند. در جدول زیر به نمونه ای از این تفاوت ها در حروف صدادار اشاره می کنیم:

آمریکایی	بریتانیایی	مثال:
ɑ	ɑː	Father, palm
ɑr	ɑː	arm, bard
ɛr	(ɛə) ɛː	hair, there
ɪr, ir	(ɪə) ɪː	near, here, serious
ɑ	ɒ, ɔ	not, wasp
oʊ	əʊ	no, go, hope
ɔ	ɔː, oː	law, caught
ɝ, ər	ɜː	fur, bird

واژگان متفاوت

از دیگر تفاوت های بارز این دو لهجه استفاده از واژه های مختلف برای توصیف یک چیز است. برای مثال به نمونه های زیر توجه کنید:

آمریکایی	بریتانیایی	واژه
apartment	flat	آپارتمان
vacation	holyday	تعطیلات
hood	bonnet	کاپوت
cookies	biscuit	کلوچه
truck	lorry	کامیون
fall	autumn	پاییز
Main street	High street	خیابان اصلی

البته باید توجه داشته باشید که این تفاوت واژه ها به این معنی نیست که مردم این دو کشور حرف یکدیگر را نمی فهمند. بلکه می توانند از طریق بافت جمله معنای واژه های متفاوت را بفهمند.

املای واژه ها

همانطور که گفته شد خیلی از این تغییرات جزئی در املای واژه ها مدیون نوآ وبستر است. برای مثال:

تبدیل –our به –or در آمریکایی

آمریکایی	بریتانیایی
color	colour
honor	honour
Neighbor	neighbour

تبدیل –re به –er در آمریکایی

آمریکایی	بریتانیایی
center	centre
meter	metre
theater	theatre
fiber	fibre

تبدیل –ise به –ize در آمریکایی

آمریکایی	بریتانیایی
analyze	analyse
organize	organise
recognize	recognise
realize	realise

حذف e هنگام درست کردن Gerund (اسم مصدری)

آمریکایی	بریتانیایی
aging	ageing
dying	dyeing

تبدیل C به S در برخی واژه ها

آمریکایی	بریتانیایی
defense	defence
license	licence

استثناها در هجی کلمات

آمریکایی	بریتانیایی	واژه
airplane	aeroplane	هواپیما
aluminum	aluminium	آلومینیوم
mom	mum	مادر
pajamas	pyjamas	پیژامه

 

گرامر و دستور زبان

اسامی جمع

در لهجه ی آمریکایی اسامی جمع همچون government, staff, band, team با افعال مفرد استفاده می شوند اما در لهجه ی بریتانیایی این واژه ها هم با فعل مفرد و هم جمع به کار می روند.

انگلیسی ها می گویند:

.The team are playing tonight

و

.The team is playing tonight

اما آمریکایی ها می گویند:

.The band is good tonight

 

افعال کمکی

برای مثال فعل کمکی Shall در لهجه ی بریتانیایی به عنوان فعل کمکی زبان آینده استفاده می شود اما این واژه چنین کاربردی در آمریکایی ندارد (مگر در مواقع بسیار رسمی). آمریکایی ها از will استفاده می کنند.

.I shall go home now. Vs. I will go home now

در حالت سوالی هم انگلیسی ها و آمریکایی ها این تفاوت را دارند:

?Shall we go now  (بریتانیایی)

?Should we go now (آمریکایی)

وقتی آمریکایی ها می خواهند از فعل need وhave  استفاده کنند فعل کمکی do را می آورند اما need و  haveدر بریتانیایی خود یک فعل کمکی در نظر گرفته می شود:

.You do not need to come to work today (آمریکایی)

.You needn’t come to work today (بریتانیایی)

?Do you have ice cream (آمریکایی)

?Have you got ice cream (بریتانیایی)

شکل گذشته ی افعال

برای مثال در لهجه ی آمریکایی برای شکل گذشته ی برخی افعال از d یا ed استفاده میشود اما در بریتانیایی هم از این دو و هم t استفاده می کنند. مثلا:

فعل گذشته ی learn در آمریکایی learned است. اما در انگلیسی هم learned  و هم learnt گفته می شود. همین موضوع برای افعال dreamed, dreamt, burned, burnt, leaned, leant نیز صادق است.

آمریکایی ها شکل سوم فعل got را gotten می دانند اما بریتانیایی ها از got استفاده میکنند.

.I have never got caught (بریتانیایی)

.I have never gotten caught (آمریکایی)

شکل گذشته ی فعل fit در بریتانیایی fitted اما در انگلیسی fit است.

حرف اضافه

حروف اضافه در این دو زبان کارکردهای متفاوتی دارند:

بریتانیایی	آمریکایی
At the weekend	On the weekend
In a team	On a team
On behalf of	In behalf of
Writing to somebody	Writing somebody

نتیجه

شباهت های انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی بسیار بیشتر از تفاوت هایشان است. اگر شما بتوانید یکی از این لهجه ها را خوب یاد بگیرید مطمئنا می توانید با کمی دقت لهجه ی دیگر را خوب بفهمید. به استثنای چند لهجه ی خاص و محلی در بریتانیا و آمریکا، مردم این دو کشور به راحتی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و حتی برای شوخی ادای لهجه های یکدیگر را هم در می آورند!